nav-left cat-right
cat-right

Sztuka starożytnego Egiptu

Rozwój sztuki starożytnego Egiptu nastąpił między IV tysiącleciem p.n.e. a VII w. n.e.

Sztuka starożytnego Egiptu dzieli się na:

  1. Rzeźbę i architekturę, którą można podziwiać m.in.:
  • w Luksorze (posąg Ramzesa II),
  • w Karnaku (sala hypostylowa, egipski obelisk),
  • w Menkaure (Wielki Sfinks i piramida),
  • w Abu Simbel (świątynia Ramzesa II).

Architektura i rzeźba starożytnego Egiptu pełniły funkcję służebną wobec religii i władcy. W egipskiej architekturze dominowały miejscowe surowce, czyli cegła mułowa i maty tkane z papirusu (budownictwo mieszkalne) oraz piaskowiec, alabaster, wapień, bazalt i granit (budownictwo monumentalne). Odnalezione w grobach ozdoby, naczynia i narzędzia pokryte malowidłami, płaskorzeźbami dostarczają informacji o ówczesnym życiu Egipcjan. W schyłkowym okresie starożytnego Egiptu na ceramice ukazywano coraz bardziej naturalistyczne wyobrażenia flory, fauny i ludzi. Pojawiły się na niej także symbole deitystyczne. Najistotniejszym elementem wyposażenia grobowców były pokryte hieroglifami posągi, figurki „uszebti” (opiekunowie, pomocnicy zmarłego w zaświatach).

Sztuka starożytnego Egiptu

2. Malarstwo, którego przykładami są: „Gęsi z Meidum” oraz Ozyrys i Horus z grobowca w Dolinie Królów. Stanowiło ono rodzaj specyficznego „pisma”. Dzięki ukazanym za pomocą koloru symbolicznym postaciom i zdarzeniom wyczarowywano świat, w którym zmarły Egipcjanin miał zaistnieć w otoczeniu bogów. Malowidła pokrywały sufity, ściany grobowców i świątyń. W domach stosowano je dla magicznej ochrony. Malarstwo egipskie nanoszono na materiał, z którego wzniesiono budowlę (drewno, kamień, cegła). Szkic nanoszono czerwoną linią, następnie kontury zaznaczano mocną, czarną linią, zaś powstałe pola wypełniano kolorem. Narzędziem do malowania był pędzelek z rozgniecionej  trzciny.

 

Początkowo w płaskorzeźbie i malarstwie postać przedstawiano zgodnie z zasadami: głowa i kończyny z profilu, barki oraz oko en face (frontalnie), zaś biodra w ujęciu ¾. Królowie przedstawiani byli w pozycji siedzącej lub kroczącej, jako osoby młode i o najwyższym wzroście. Następnie można było zaobserwować inny typ przedstawiania władcy- ukazujący jego smutny, zadumany wizerunek. Sposób przedstawiania postaci na rzeźbach również uległ zmianie – ukazywano je w tzw. kontrapoście. Artyści skłaniali się ku naturalizmowi. Pod koniec tego okresu twarze postaci nabrały ostrzejszych rysów o wyraźnie zaznaczonych bruzdach oraz lekko spłaszczonych nosach.

Do najważniejszych zabytków starożytnego Egiptu należą:

  • piramidy: Cheopsa, Chefrena i Mykerinosa,
  • Wielki Sfinks,
  • popiersie królowej Nefretete,
  • maska pośmiertna Tutanchamona.

 

8 komentarzy do “Sztuka starożytnego Egiptu”

  1. Kacpi35a pisze:

    Wielkie dzięki! Pani od plastyki nam kazała to przygotować! jeszcze raz dziękuję 🙂

  2. Edzio pisze:

    Ja tez dziękuję za to bo nam tez pani od plastyki kazała.

  3. Edzio pisze:

    🙂

  4. W9ikaxd pisze:

    Dzięki, ja miałam podobny problem jak kolega wcześniej opisał… Wielkie dzięki :*

  5. olka12333 pisze:

    pani od plastyki kazała mi zrobić stokrotne dzięki

  6. elo123 pisze:

    a mi pan od plastyki (;

  7. KOCIDETEKTYW pisze:

    Dziękuje też pani z plastyki powiedziała na zadanie

  8. M4j4 pisze:

    Wielkie dzięki za pomoc!!!

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.