XV w. jest okresem przełomowym dla sztuki. Dostojeństwo romanizmu i wzniosłość gotyku, cechy tak charakterystyczne dla sztuki czasów wieków średnich, ustępują miejsca nowożytności. Sztuka nowożytna mieści się w ramach czasowych od wieku XVI po wiek XIX.
W historii sztuki nowożytnej stosuje się podział na style historyczne, przede wszystkim ze względu na ich wyrafinowaną różnorodność. Nowożytność to czas godzenia całkowitych sprzeczności, od sfery społeczno-cywilizacyjnej (powoli zanikały ramy feudalizmu), poprzez naukowość i innowację, po humanistyczne ideały w sferze duchowej. Rozwijała się stopniowo i konsekwentnie, silnie trzymając się formalnie ustalonych cech, jednak nie przeszkodziło to artystom w odwoływaniu się wyidealizowanej tradycji antycznej. Sztuka nowożytna, rozwijając swoje wspaniałe i bardzo specyficzne style, od renesansu, któremu zawdzięczamy wspaniały kunszt malarstwa po klasycyzm, który ponownie odnalazł natchnienie w antyku, ustąpiła w drugiej połowie XIX w. sztuce nowoczesnej.
Najnowsze komentarze