Późna epoka kamienia, neolit, trwała w Europie od około 5 500 r. p.n.e., zaś w Mezopotamii od około roku 11 000 r. p.n.e. Samo pojęcie neolitu wprowadził w 1876 r. antropolog John Lubbock w celu odróżnienia epoki kamienia łupanego od epoki, w której występuje już kamień gładzony.
Jest to czas, w którym pojawiła się ceramika, jednak wykonywana przede wszystkim ręcznie, jeszcze bez koła garncarskiego. Megality to kolejne, bardzo charakterystyczne dla neolitu zjawisko. Megalitami nazywamy budowle i obiekty, które zostały wykonane z ogromnych bloków i głazów skalnych. Istnieje duża różnorodność tych obiektów, jednak najbardziej charakterystyczne to:
Upowszechnianie wszelkiego rodzaju naczyń ceramicznych wiązało się z niejaką rewolucją neolityczną. Ludy pierwotne zaczęły udomowianie i hodowanie zwierząt a także uprawę roślin, co przyczyniło się do rozwoju osadnictwa. Domy budowano głównie z suszonej gliny. Na sztukę w tym czasie (po 9 500 r. p.n.e.) składały się prawie wyłącznie idole, figurki przedstawiające uproszczone sylwetki kobiece. Od 8 200 r. p.n.e. idole mają coraz bardziej podkreślone twarze i genitalia. Z tego czasu pochodzi dwumetrowa postać mężczyzny, najstarszy zachowany posąg odnaleziony w osiedlu Balıklıgöl.
W miejscowościach takich jak Gobekli Tepe, Nevali Cori, Hačilar i Çayönü Tepesi, położonych na terenie dzisiejszej Turcji, odnaleziono zabytki świadczące o powstaniu pierwszych kamiennych świątyni już w neolicie. W Nevali Cori zachował się wykonany w glinie relief, przedstawiający najprawdopodobniej uczestników rytuału ofiarnego. Na Peloponezie znajduje się jedno z bardziej ciekawych stanowisk neolitycznych. To jaskinia Franchthi, która była siedzibą jednego z ludów myśliwskich. Z tego miejsca zachowały się między innymi ceramiczne naczynia oraz figurki.
Najsłynniejszym obiektem pochodzącym z okresu neolitu jest oczywiście, wzniesione około 2600-2000 r. p.n.e. Stonehenge. Jest to wspaniały przykład monumentalnej architektury tego okresu. Największy blok skalny ma 7 metrów długości i waży 50 ton. Olbrzymi krąg został skorelowany ze światłem słonecznym w czasie przesilenia letniego, stąd przypuszczenia, iż mógł on służyć właśnie obrzędom odprawianym podczas kultu solarnego. Etapem przejściowym, kończącym epokę kamienną, a rozpoczynającą epokę brązu był nazywany przez paleontologów eneolit, czyli epoka miedzi.
Dziękować za materiał ;D
Ta strona jest super polecam ją wszystkim!!!!!!!!!! Dzięki uratowaliście mi życie.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Eggstra!
Fajne, krótkie streszczenie. W sam raz na przypomnienie przed maturą 🙂
no ogólnie to tak.
Dzięki jutro mam kartkówkę ale mnie uratowaliście