Historia sztuki jest niezwykle bogata. Od zarania dziejów różne cywilizacje rozwijały poszczególne elementy sztuki, od malarstwa, przez muzykę, po rzeźbę. Jedną z odmian sztuki, która wpłynęła na rozwój kolejnych, jest sztuka hetycka. Określana mianem sztuki Hetytów pochodzi z około II tysiąclecia p.n.e. Bezpośrednio była związana z kulturą ludu Hattu, zwanych także Protohetytami.
Sztuka Hetytów jest dzielona na kilka znamiennych okresów.
- Pierwszy, określany jako okres wczesny, charakteryzował się tworzeniem drobnych naczyń oraz ceramiki. Pozostałości tego okresu znaleziono w nekropolii Alaca Hiiyuk. Ozdoby wykonywano wówczas z metali szlachetnych. Popularne były także niewielkie figurki z brązu oraz tarcze (w kształtce koła), na których dominowały motywy geometryczne i zwierzęce.
- Kolejny okres sztuki hetyckiej to okres Starego Państwa. Przypadał on na pierwszą połowę II tysiąclecia p.n.e. Z tego czasu pochodzą niezwykle starannie wykonane naczynia ceramiczne. Miały one różnorodne formy i kształty. Ponadto w tym okresie powstało wiele cennych rzeźb z brązu. Rzeźb Hetytów miały w tym czasie niewielkie rozmiary.
- Następnym okres był okres Nowego Państwa. W tym czasie nastąpiła duża zmiana w sztuce. Niewielkie rzeźby, zstąpiły monumentalne dzieła, tworzono też reliefy naskalne, głęboko kłute. Był to najważniejszy okresy w rozwoju sztuki hetyckiej. Przypada on na lata 1450–1200 p.n.e. Powstało wtedy najwięcej zbytków architektonicznych, także o imponujących rozmiarach. Były one jednak przemyślane pod względem geograficznym. Miasta budowano tylko na wzgórzach, by łatwiej odeprzeć atak wroga. Do tego otoczone były one mocnymi fortyfikacjami. Przykładem jest twierdza Hattusas, obecnie – Bogazkałe. Hetyckie budynki były prostymi konstrukcjami, o asymetrycznych planach i braku elementów dekoracyjnych. Budynki mieszkalne miały kilka pięter. Budowano je z suszonej cegły lub kamienia. Nie zachowała się natomiast żadna rzeźba z okresu Nowego Państwa. Sztukę naścienną można jedynie podziwiać na przykładach płaskorzeźby z Boğazköy, galerii bóstw z Yazılıkaya czy świątyń z rzeźbionymi lwami i sfinksami.
- Ostatnim okresem sztuki Hetytów jest okres nowohetycki. Rozwinął się on już po upadku imperium hetyckiego. Sztuka mogła rozwijać się jedynie w nielicznych, niezależnych centrach sztuki, znajdujący się na terenie Syrii oraz w południowo-wschodniej części Anatolii. Wszelkie dzieła, pochodzące z tego okresu, były pod silnym działaniem stylów fenickiego i aramejskiego. Sztuka hetycka rozwijała się do około 700 r. p.n.e. W tym czasie powstało wiele ortostatów, na których uwieczniony sceny łowów, wyścigi wozów oraz sceny religijne. Elementy sztuki hetyckiej na stałe weszły do sztuki asyryjskiej. Była to przede wszystkim to architektura obronna.
Zostaw komentarz